Η ιστορία του Σωκράτη Γκιόλια δεν έχει γραφτεί.
Έξι αδέλφια, ένα κορίτσι και πέντε αγόρια που τα μεγάλωσε μόνη της η ηρωίδα μάνα του.
Στριμωγμένοι σε ένα σπίτι στην Κάτω Ηλιούπολη ζητούσαν το μεροκάματο σε πάγκο της λαϊκής αγοράς.
Τρελός με τη δημοσιογραφία ο Σωκράτης, τελείως τρελαμένος με την είδηση.
Ξεκίνησε πρώτος να βγάζει καλύτερο μεροκάματο από τα αδέλφια του και να στηρίζει ολόκληρη την οικογένεια.
Πασίγνωστος στον στίβο, που λάτρευε και που στήριξε με όλη του την ψυχή σε οποιοδήποτε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο βρέθηκε.
Ο μόνος δημοσιογράφος, που διαχρονικά, με όσα προβλήματα κι αν είχαν, στήριξε όχι μόνο τους αθλητές του στίβου αλλά και όλους τους μεγάλους αθλητές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι Κεντέρης, Θάνου, Χαλκιά. Έβαζε διαρκώς το στήθος του μπροστά για αυτά που πίστευε. Ο στίβος και οι αθλητές έχασαν έναν άξιο και μοναδικό φίλο.
Η συνέχεια, από τον στίβο και τον αθλητισμό, αλλά και οι ικανότητές του, έδειξαν το δρόμο για να καταξιωθεί στον δημοσιογραφικό χώρο μέσα στους πρώτους πιο γνωστούς δημοσιογράφους στην Ελλάδα.
Άνθρωπος και καλός φίλος ο Σωκράτης, χαρίσματα που οι φίλοι του τα γνωρίζουν καλά.
Θρηνεί η Ηλιούπολη και τα Σωματεία της τον χαμό του συμπολίτη και φίλου τους.
Ο θάνατος του Σωκράτη θα περάσει απαρατήρητος για το μοναδικό όνομα που έφτιαξε στον χώρο της δημοσιογραφίας, γιατί είναι σίγουρο ότι άνθρωποι σαν τον Σωκράτη δεν πεθαίνουν!
Καλό ταξίδι φίλε Σωκράτη...
